De bril.
Het wordt stilaan bijzonder moeilijk om nog scherp door mijn bril te zien. Jarenlange verwaarlozing heeft de glazen zodanig aangetast dat er een grote kras mijn zicht ontsiert. Die kras is nu al enkele maanden aan het groeien geslagen zodat het correcter is om over een vlek te spreken. Ik schat dat zowat 2/3 van het glas is aangetast. Toch blijf ik halsstarrig geloven dat het allemaal niet zo’n vaart loopt. Wat is nu een vlekje op een bril die je toch enkel draagt om naar televisie te kijken en mee auto te rijden? Dit natuurlijk tot grote ergernis van heel mijn naaste omgeving: al weken trachten ze me ervan te overtuigen dat een nieuw brilletje toch niet zo’n gek idee is.
Hetzelfde geldt voor mijn fiets. Tien jaar van mishandeling en verwaarlozing heeft mijn Oxford niet al te goed gedaan. De ketting slaat helemaal op hol wanneer ik mijn versnellingen verplaats. Een jaar terug kon ik er nog een viertal gebruiken, maar dat aantal is nu geslonken tot twee. Een van die twee moet natuurlijk net de zwaarste zijn, waardoor het een hele klus is om met de nodige tegenwind de Schoonaardse wegen op te snellen. Met de banden is het zo waar nog slechter gesteld: zowel achterband als voorband, binnen- en buitenband zijn nog net niet voldoende versleten of uitgerafeld om een vervanging te verantwoorden. Zondag staat er echter een tocht van vijfendertig kilometer gepland waardoor ik dan toch maar de beslissing heb genomen om even langs fietsenmaker Geert te passeren voor een groot onderhoud. Ik zal er in elk geval sneller door vooruit komen, onder andere omdat mijn portefeuille een stuk lichter zal zijn.
Krenterig zou ik mezelf niet durven noemen. Mijn impulsieve aankopen van film, videogames tot zelfs t-shirts bevestigen dit. Maar wat kan dan mijn terughoudendheid verklaren om elementaire dingen als een bril of een fiets te kopen of te onderhouden? Soms wijt ik dat aan mijn irrationele angst voor verandering: het heeft bijvoorbeeld een eeuwigheid geduurd voor ik een bankkaart gebruikte of ik de stap richting interimbureau durfde te zetten. Mijn masker van onverschilligheid en nonchalance mag die angst dan al verdoezelen, ze zal altijd een belangrijk deel van mijn persoon blijven uitmaken. En daar kan zelfs een kapotte bril en een troebel zicht niets aan veranderen.
Hetzelfde geldt voor mijn fiets. Tien jaar van mishandeling en verwaarlozing heeft mijn Oxford niet al te goed gedaan. De ketting slaat helemaal op hol wanneer ik mijn versnellingen verplaats. Een jaar terug kon ik er nog een viertal gebruiken, maar dat aantal is nu geslonken tot twee. Een van die twee moet natuurlijk net de zwaarste zijn, waardoor het een hele klus is om met de nodige tegenwind de Schoonaardse wegen op te snellen. Met de banden is het zo waar nog slechter gesteld: zowel achterband als voorband, binnen- en buitenband zijn nog net niet voldoende versleten of uitgerafeld om een vervanging te verantwoorden. Zondag staat er echter een tocht van vijfendertig kilometer gepland waardoor ik dan toch maar de beslissing heb genomen om even langs fietsenmaker Geert te passeren voor een groot onderhoud. Ik zal er in elk geval sneller door vooruit komen, onder andere omdat mijn portefeuille een stuk lichter zal zijn.
Krenterig zou ik mezelf niet durven noemen. Mijn impulsieve aankopen van film, videogames tot zelfs t-shirts bevestigen dit. Maar wat kan dan mijn terughoudendheid verklaren om elementaire dingen als een bril of een fiets te kopen of te onderhouden? Soms wijt ik dat aan mijn irrationele angst voor verandering: het heeft bijvoorbeeld een eeuwigheid geduurd voor ik een bankkaart gebruikte of ik de stap richting interimbureau durfde te zetten. Mijn masker van onverschilligheid en nonchalance mag die angst dan al verdoezelen, ze zal altijd een belangrijk deel van mijn persoon blijven uitmaken. En daar kan zelfs een kapotte bril en een troebel zicht niets aan veranderen.
This entry was posted
on maandag, juni 19, 2006 at 10:56 p.m..
You can skip to the end and leave a response.
Goh ja, als het je zicht zo hard vertroebelt, koop dan toch gewoon een nieuw "glazen ding in de brilmontuur waar je door kijkt".
Wat die angst voor verandering betreft: "professionele hulp" for the win! ;)
» Een reactie posten