Moby
Babysitten is afhankelijk van het karakter van de snotter in kwestie, best een aangenaam tijdsverdrijf: kasten plunderen van de heer of dame des huizes en ervoor zorgen dat het kind niet komt te sterven, tenzij door spontane zelfontbranding. Het wordt echter al heel wat absurder als het ‘kind’ in kwestie langharig is, constant kwijlt en rare geluiden maakt. Neen, we hebben het niet over Peter Evrard, maar over een Cocker Spaniël genaamd Moby. Terwijl de ouders twee weken op een Spaans eiland liggen te braden, kregen mijn allerliefste en ik de mijns inziens vreemde taak om op huis en hond te letten.
Moby is een behoorlijk speels dier dat er plezier in schept om mijn allerliefste de muren te doen oplopen: Moby heeft immers de gewoonte om binnen en buiten te lopen en de vloer te herschapen in een speeksellandschap. Ook gezellig is de doordringende geur die het beest verspreidt: een vleugje hondenbrok vermengd met de geur van vastgeklit haar hangt in heel het huis rond. Aanvankelijk vreesde ik dat ik mogelijks mijn darmtransit niet meer onder controle leek te hebben, maar wanneer het mormel aan mijn voeten ligt terwijl ik dit typ, weet ik dat hij en niemand anders de stinkbron is. Hoe iemand het in zijn hoofd haalt om zo’n ding in huis te halen, het is me een raadsel. Begrijp me niet verkeerd, honden zijn leuke beesten om mee te ravotten en de schuld te geven als er een vaas gebroken is, maar als medebewoner in mijn toekomstige woonst is de teef of reu niet welkom.
Ik zou het ook nog kunnen hebben over de overmatige sociale controle in deze woonwijk: we waren amper over de drempel gestapt of er werd reeds aangebeld door een nieuwsgierige overbuur. Maar omdat ik niet steeds negatief wil klinken, wil ik het liever even hebben over de aangename kant van dit doldwaze avontuur. Ik ben immers tot het besef gekomen dat ik het eigenlijk best wel aangenaam vind om een huis te delen met mijn allerliefste. Daar moeten we sinds de aankoop van een wagen, een nieuwe bril en een eerste job dringend werk van maken. Ik zie een flat in een middelgrote stad wel zitten. Maar laten we de hond achterwege laten, goed?
Moby is een behoorlijk speels dier dat er plezier in schept om mijn allerliefste de muren te doen oplopen: Moby heeft immers de gewoonte om binnen en buiten te lopen en de vloer te herschapen in een speeksellandschap. Ook gezellig is de doordringende geur die het beest verspreidt: een vleugje hondenbrok vermengd met de geur van vastgeklit haar hangt in heel het huis rond. Aanvankelijk vreesde ik dat ik mogelijks mijn darmtransit niet meer onder controle leek te hebben, maar wanneer het mormel aan mijn voeten ligt terwijl ik dit typ, weet ik dat hij en niemand anders de stinkbron is. Hoe iemand het in zijn hoofd haalt om zo’n ding in huis te halen, het is me een raadsel. Begrijp me niet verkeerd, honden zijn leuke beesten om mee te ravotten en de schuld te geven als er een vaas gebroken is, maar als medebewoner in mijn toekomstige woonst is de teef of reu niet welkom.
Ik zou het ook nog kunnen hebben over de overmatige sociale controle in deze woonwijk: we waren amper over de drempel gestapt of er werd reeds aangebeld door een nieuwsgierige overbuur. Maar omdat ik niet steeds negatief wil klinken, wil ik het liever even hebben over de aangename kant van dit doldwaze avontuur. Ik ben immers tot het besef gekomen dat ik het eigenlijk best wel aangenaam vind om een huis te delen met mijn allerliefste. Daar moeten we sinds de aankoop van een wagen, een nieuwe bril en een eerste job dringend werk van maken. Ik zie een flat in een middelgrote stad wel zitten. Maar laten we de hond achterwege laten, goed?
This entry was posted
on zondag, juli 30, 2006 at 5:53 p.m..
You can skip to the end and leave a response.
De reuk van vele beesten hangt echt af van hoe je ze verzorgt. Regelmatig borstelen en wassen doet de geur al veel verminderen!
Hetzelfde met katten : een gesloten kattenbak, de kat regelmatig borstelen en voldoende frisse lucht zorgen ervoor dat je én een dier kan houden én toch niet iedereen wegjaagt door de stank!
» Een reactie posten